Από το ...αλληλοσυγκρουόμενο σκηνικό στην ...μειοψηφική αυτοδυναμία και άλλα ωραία

Σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που περνάμε, φαίνεται πως όλα γύρω μας περνάνε μιά κρίση, με διαφορετική ένταση το καθένα βέβαια αλλά κρίση περνάνε.
Έτσι εκτός από οικονομική κρίση, πολιτική κρίση, ηθική κρίση, κρίση αξιών έχουμε και εγκεφαλική κρίση και βέβαια γλωσσική.
Πώς αλλοιώς εκτός από εγκεφαλική να χαρακτηρίσεις την κρίση π.χ. που περνάνε οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης (ειδικά ο τελευταίος), όταν αυτό που μπορούσαν να κάνουν μετά τις εκλογές του Μαΐου, το έκαναν μετά τις εκλογές του Ιουνίου;;;
Και μάλιστα προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη της καθυστέρησης στον ...ΣΥΡΙΖΑ;;;
Πρέπει να έχουν κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο... Δεν εξηγείται αλλοιώς.

Η γλώσσα μας από την άλλη μεριά βασνίζεται ασύστολα από διάφορους παραθυράτους και μή πολιτικούς, ρεπόρτερ και άλλους.
Επαναλαμβάνω τα του τίτλου και άλλα που περιμάζεψα, με μικρές «ερμηνείες» των λαθών. Τα ονόματα αυτών που την βασάνισαν δεν θεώρησα σκόπιμο να τα παραθέσω. Δεν νομίζω ότι έχει και πολλή σημασία άλλωστε.
± Αλληλοσυγκρουόμενο σκηνικό. Για τις ...συσκεψοσυσκέψεις της τρόϊκας ...εσωτερικού. Μάλλον σκηνικό αλληλοσυγκρούσεων θα ήθελε να πεί.
± Μειοψηφική αυτοδυναμία. «Περίπλοκη» έννοια. Προσπάθησε μετά να την αναλύσει και τά 'κανε χειρότερα. Γίνεται να αναλύσεις προσδιορισμό που εμπεριέχει τον αντίθετό του;;; Πως να δώσεις νόημα στην έκφραση «κρύο που ζεσταίνει» π.χ....
± Θα ...αποταμιεύσουμε την δόση του δανείου. ΕΚταμιεύσουμε θα ήθελε μάλλον να πει. Άσε τις ...ελληνικούρες, ρε φίλε, και πες -απλά- «θα πάρουμε τη δόση»...
± Έγινε στο ...σύντομο παρελθόν. Μάλλον στο κοντινό ήθελε να πει. Ή στο πρόσφατο...
± Στο ..."κλασσικό" ...ξαναεπανέλαβε, ...ματαξαναπροστέθηκαν τα «ευήκοους ους» {αντί για ευήκοα ώτα, προφανώς} και ...«απαραίτητη ανάγκη». Είπαμε να δίνουμε έμφαση αλλ' όχι έτσι...
± Για το τέλος κράτησα κάτι που μού φάνηκε ...ασύλληπτο:
Είπε κάποιος
«για να μην δημιουργηθεί το μπάμ»
και ...επεξήγησε αμέσως μετά
«για να μην δημιουργηθεί το κράχ»
Καταλάβαμε απολύτως.

Παπαγαλίζειν εστί οικονομείν

± Κάπως έτσι τό 'χε δει ένα "δίδυμο" δημοσιογράφων, όσο δούλευε σε κρατικό κανάλι υπό ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πρόεδρο ΕΡΤ...
Άμ! πώς;;; Τζάμπα θα χτίζονταν το πελατειακό κράτος;;; Κοστίζουν αυτά τα πράμματα...
± Έχω όμως ένα καλό σήμερα: «Κραυγή» ...τοίχου (στα Εξάρχεια ή αλλού... αγνοώ)

«Ξυπνείστε αυτούς που κοιμούνται

αφήστε ήσυχους αυτούς που ονειρεύονται»

Ωραίο δεν είναι;;;

± Συνειρμοί, αναγραμματισμοί και λοιποί ...καταποντισμοί της εποχής:
E.F.S.F.: φέσι
P.S.I.: πίεση
Fast-track: φαστ-βλάκ
task force: ...σκατ-φόρς
Merkel: ...μερκελιέται (η προβατίνα...)
Ο ...δικός σας όμως που αποκάλεσε τον Πειραιώς (αυτόν που έστειλε στο πυρ το εξώτερον το ...Μποζόνιο Χιγκς ως σατανικό) ...μασκαριώτατο, μην μού πείτε ότι δεν ήταν καλός...
± Και παλιοί (και νεώτεροι) ...άϊσιχτιρισμοί (κατά σειρά χυδαιότητας):
* Άει στο καλό
* Άει παράτα μας
* Άει στο διάολο
* Άντε χάσου
* Άει κατ - - ρα
* Άντε χέ - - μας (ρε Νταλάρα...)
* Άντε και γαμ - - - -
Ποτέ όμως δεν έχω καταλάβει γιατί θεωρείται ...άϊσιχτιρισμός η φράση «Άντε κουρέψου!»
Λέτε να το είχαν ανακαλύψει από παλιά τί σημαίνει «κούρεμα» (του χρέους π.χ.);;;
Πώς αλλοιώς να εξηγείται;;

Ενώ ο Francois Hollande ανέρχεται... η Hollande heureuse βυθίζεται...

* Ο Φρανσουά Ολλάντ ανέρχεται (πιθανώτατα) στον προεδρικό "θρόνο" της Γαλλίας. Μην παραξενεύεστε με την ορολογία μου... Ως θρόνο τον εμπνεύστηκε και τον επέβαλε ο Ντε-γκώλ τον προεδρικό "θώκο", «κοστούμι» για τον ίδιο, με την τότε συνταγματική αναθεώρηση στη Γαλλία. Και τον διατήτρησαν έτσι (κορόϊδα ήταν να τόν αλλάξουν;;;) οι επόμενοι πρόεδροι. Ο «διάδοχος» Πομπιντού αλλά και ο «αντίπαλος» Μιττεράν... Και όλοι οι ενδιάμεσοι/επόμενοι.
Καληώρα όπως ο δικός μας Ανδρέας Παπανδρέου τον πρωθυπουργικό "θώκο" με την δική του συνταγματική αναθεώρηση ως θρόνο απόλυτου άρχοντα τον "μεταποίησε"... Και τον διατήτρησαν έτσι (κορόϊδα ήταν να τόν αλλάξουν;;;) οι επόμενοι πρωθυπουργοί. Ο «διάδοχος» Σημίτης αλλά και ο «αντίπαλος» Κωστάκης Καραμανλής... Και όλοι οι ενδιάμεσοι/επόμενοι.
Έτσι για να μην ξεχνιώμαστε...
* Από την άλλη πλευρά η ευτυχής Ολλανδία (όπως αρέσκονται να την αποκαλούν οι ίδιοι οι ολλανδοί..., η gelukkig Holland, η happy Holland, η Hollande heureuse) βυθίζεται στην οικονομική κρίση, με το έλλειμμά της να υπερβαίνει κατά 53% το θεσπισμένο οικονομίστικο όριο (3%), την κυβέρνηση να παραιτείται γιατί δεν τής εγκρίθηκαν μέτρα λιτότητας(!!!), τους «οίκους αξιολόγησης» να την απειλούν με υποβάθμισή της από το ...περιπόθητο "ΑΑΑ".
Κατρακυλούν στην άβυσσο οι «εργατικοί», οι «παραγωγικοί», οι πλούσιοι(*), οι «ανταγωνιστικοί» ολλανδοί μετά την επίθεση του χρηματοπιστωτικού, ακριδικού, άϋλου, απαράγωγου κεφαλαίου. Ίδια κι όμοια όπως οι «τεμπέληδες», οι «μη παραγωγικοί», οι φτωχοί, οι «μη ανταγωνιστικοί» έλληνες και -γενικότερα- οι νότιοι ευρωπαίοι...
Θα καταλάβει επιτέλους η ευτυχής Ολλανδία τι σημαίνει και που οδηγεί ο φριντμανισμός;;; Η θεωρία της ζούγκλας, του ατομισμού, της δήθεν ελεύθερης αγοράς, της σκλαβοποίησης της εργασίας;;; Θα καταλάβει;;;
Ας ελπίσουμε ότι τυχόν νίκη του συνονόματού της θα την βοηθήσει να καταλάβει... Και μετά ίσως καταλάβει κάτι και η Μέρκελ κι οι υπόλοιποι λακέδες των διεθνών τοκογλύφων... Οι "ταγοί" του κόσμου όλου δηλαδή...
* Στα ...εντελώς δικά μας τώρα: Και μόνον το ότι όλοι (ή σχεδόν όλοι...) οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούν τον όρο "διακύβευμα" στις εκλογές, για μένα δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το ότι ως τζόγο τις βλέπουν τις εκλογές...
Αυτό δηλαδή που εννοούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με αυτόν τον όρο... Καθόσον κύβοι=ζάρια...
+ - + - + - + - + - + - + - + -
(*) μήπως λόγω απομύζησης των αποικιών;;; Λέω μήπως...

«Παθητική δωροδοκία» ονομάστηκε η ...ενεργητικότατη δωροληψία !!!

Ως δικαστική ορολογία όμως μοιάζει αυτό το "μασκάρεμα". Το έχουμε ξανακούσει και άλλες φορές εκτός από τώρα με τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Γιατί όμως;;;
Θέλουνε να μάς κάνουν να πιστέψουμε ότι τον είχαν στριμώξει τον κακόμοιρο τον Άκη οι προμηθεύτριες εταιρείες, ότι τον πίεζαν αφόρητα να δωροδοκηθεί, και αυτός ...υπόκυψε στο τέλος ΠΑΘΗΤΙΚΑ;;;
Για συνέλθετε κύριοι, κυρίες...
Ολόκληρο δίκτυο φέρεται να είχε στήσει. Ενεργητικότατος ήταν!

Ως προς το άλλο... την πασχαλιάτικη σύλληψη... τί να σάς πώ;;;
Σαν την χριστουγεννιάτικη ...ευφραίμια μού κάνει.
Πλησιάζουν κι οι εκλογές...

Άντε... Καλή έξοδο, μωρέ... {εβραϊστί : Πάσχα...}...
Καλή έξοδό μας από την κρίση.

Σήμερα: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης Ποιάς ακριβώς -ποίησης όμως;;;

Διότι άλλο η ΠΑΡΑποίηση της πραγματικότητας (π.χ. με το να μετονομάζεται η κεφαλαιοΔΟΤΗΣΗ των Τραπεζών σε «κεφαλαιο-ποίηση»...)
Άλλο η ΠΡΟΣποίηση, ότι π.χ. σώζουν την Ελλάδα (για 7η-8η φορά...)
Άλλο η ΑΝΤΙποίηση, το "μασκάρεμα" σαν να λέμε, των ολιγαρχών/οικογενειοκρατών σε «αντιπροσώπους του Έθνους»
Άλλο η ...ΜΕΤΑποίηση,  π.χ. των εργαζόμενων σε δουλοπάροικους
Άλλο η ΠΕΡΙποίηση των "ημετέρων" «δικών μας παιδιών» και ...πελατών

Και άλλο βέβαια η Ποίηση...

Όμως υπάρχει και η -περίπου ομόηχη- ...ΣΥΜΠΙΕΣΗ.
Γιαυτήν τί λέτε;;;

Από την τρόϊκα "σκληρής γραμμής"στην τρόϊκα "ελεεινής μορφής"...

Από την εποχή της μετάβασης από την "ελέω θεού" μοναρχία, στην οποία ο επικεφαλής επιβάλλονταν είτε με τα όπλα είτε με τα ...σπερματοζωάρια του πατέρα του, στην δημοκρατία, στην οποία το ποιοί θα κάνουν κουμάντο αποφασίζονταν από ένα "σώμα" πολιτών, άρχισε να αναδεικνύεται η αξία της προπαγάνδας. Του μέσου με το οποίο θα πείθονταν αυτό το ευρύτερο (ή στενότερο...) σώμα να αποφασίσει ποιοί -και κάποιες φορές προς τα πού- θα κυβερνούσαν, θα οδηγούσαν την κοινωνία.

Και στην αρχή η προπαγάνδα ήταν προσωπική ρητορική ικανότητα. Με διασημότερους αρχαίους τον Δημοσθένη και τον Κικέρωνα. Αλλά και ο ..."χρυσός" Περικλής ή ο Θεμιστοκλής δεν πήγαιναν πίσω στη ρητορική.

Αργότερα, με την ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας, πήρε πιό σύνθετες μορφές όπως την δια της τυπογραφίας "εφημερίδων". Και στις μέρες μας, με την κολοσσιαία ανάπτυξη των ηλεκτρονικών μέσων ήχου-εικόνας, έφτασε στο απόγειο της δύναμής της, έγινε -όπως συνηθίζεται να λέγεται- "τέταρτη" εξουσία. Μετά τις άλλες τρείς που είναι, κατά τον Μοντεσκιέ, η Νομοθετική, η Εκτελεστική, η Δικαστική.

Μετά... Τρόπος του λέγειν "μετά"... Διότι όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουμε ότι προηγείται με διαφορά από τις άλλες τρείς, τους πυλώνες, υποτίθεται, της δημοκρατίας.

Αυτά μού ήρθαν στο μυαλό μετά την χτεσινή καταγγελία του Γ.Α.Παπανδρέου, ότι τον πολέμησαν -και τον «έρριξαν»- εκδοτικά συμφέροντα και συγκεκριμένα ο "Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη" και ο τωρινός κουμανταδόρος του Σταύρος Ψυχάρης... Παλιότερα ...άγιος άνθρωπος, διοικητής του Αγίου Όρους... Ας μην τα ξεχνάμε κι αυτά...

Και, πέρα από την δυσοσμία που αναδύεται από τις αλληλοκατηγορίες (διότι απάντησε «σκληρά» ο Ψυχάρης στον ΓΑΠ), βγήκαν -ΞΑΝΑβγήκαν, σωστότερα- στην επιφάνεια βασικά ερωτήματα.

* Όπως για το ρόλο των άμεσων και έμμεσων κρατικών ενισχύσεων προς τα ΜΜΕ και των δανείων τους από ημικρατικές Τράπεζες. Το ρόλο του χρήματος, πιο ωμά, στη "διαπλοκή" των εξουσιών του πολιτεύματος.

Κι αυτό όχι απλώς στην ...μικροκλίμακα Παπανδρέου-Ψυχάρη αλλά ευρύτερα στην Ευρώπη και τον κόσμο.

* Όπως για το αν είναι δημοκρατία ένα κοινωνικό μόρφωμα, όπου τα παντα στηρίζονται όχι στην ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων αλλά στο πως "επικοινωνιακά" (προπαγανδιστικά δηλαδή...) εμφανίζονται τα πράγματα.

Για το πρώτο θα επαναλάβω το υπό τύπον διασκευής παλιού ανέκδοτου λεγόμενο:

«Οι τέσσερις εξουσίες ήταν τρεις, οι εξής δύο, το ΧΡΗΜΑ»...

Άρα -είτε μάς αρέσει είτε όχι η αναγωγή στην ρίζα του προβλήματος!- αν δεν αφαιρέσουμε από το χρήμα την δύναμή του, τον ΤΟΚΟ, αν δεν το επαναφέρουμε στο ρόλο του ως μέσου διευκόλυνσης του εμπορίου "απαγορεύοντας" να είναι το ίδιο εμπόρευμα ...βράστε ρύζι.

Για το δεύτερο επιτρέψτε μου να θυμίσω πρώτα την ρήση του Επίκουρου:

«Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα».

Με άλλα λόγια: Το τί λέγεται είναι που ταράσσει, αυτό προσέχουν οι άνθρωποι, όχι το τί γίνεται πράγματι.

Αυτό το μάθημα το έχουν μάθει καλά οι πολιτικοί μας (παγκοσμίως...) και όλο το βάρος το ρίχνουν όχι στο πόσο ωφέλιμα για τους πολίτες και την κοινωνία είναι όσα κάνουν αλλά στο πώς θα τους εφανίσουν και πείσουν ότι είναι ωφέλιμα όσα κάνουν... Και ΚΡΥΒΟΝΤΑΣ πόσο βλαβερά είναι κάποια που κάνουν!

Ένα χοντρό παράδειγμα.

Η ...διαβόητη «ανακεφαλαιοποίηση» των Τραπεζών, που προβλέπεται ως συνέχεια του "κουρέματος". Είναι ένα ΧΟΝΤΡΟ ψέμμα! Για ποιά ανακεφαλαιοΠΟΙΗΣΗ των Τραπεζών μιλάνε (διεθνώς...);;;

Έπαψαν ποτέ οι Τράπεζες να είναι κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις και τώρα θα τις ...ποιήσουμε, θα τις κάνουμε κεφαλαιουχικές;;;

ΟΧΙ. Για ανακεφαλαιοΔΟΤΗΣΗ πρόκειται! Αλλά δεν τό λένε έτσι! Διότι θα χτυπούσε άσχημα αν ομολογούσαν ότι παίρνουν λεφτά από τους πολίτες, τσακίζοντας μισθούς-συντάξεις, για να τα ΔΩΣΟΥΝ στις Τράπεζες.

Και τώρα για τον τίτλο αυτής της "ανάρτησης":

Θυμηθείτε τί μάς έλεγε η ηγεσία του λεόντειου συνεταιρισμού που αυτοαποκαλείται "Ευρωπαϊκή ΕΝΩΣΗ", ενώ πόρρω απέχει από κάτι τέτοιο.

Τί μάς έλεγαν τον Ιούλιο π.χ., μετά πώς τα άλλαξαν τον Οκτώβριο και τα ξανάλλαξαν τον Δεκέμβριο...

Αφήστε κατά μέρος τις ανόητες κορώνες των δικών μας πολιτικάντηδων παπανδρεοβενιζέλων και του «όλου ΠΑΣΟΚ»... Πάρτε μόνον τις δηλώσεις Μέρκελ-Σαρκοζύ και των παρατρεχάμενών τους στις "θέσεις -κλειδιά", στην προεδρία της Ευρωζώνης, στην Κομισσιόν, στην ΕΚΤ. Ρομπάϊ, Μπαρόζο, Γιουνκέρ κ.ά....

Όλα όσα αποφάσισαν διαδοχικά ήταν πάντα για τη ...σωτηρία μας και ...οριστικά!

Τόσο ...οριστικά που τα άλλαξαν δυό φορές μέσα σε πέντε μήνες...

Όταν ο Θερβάντες έγραψε το διάσημο -και τόσο διαχρονικό- μυθιστόρημά του για τον "Δον Κιχώτη", τον «ιππότη της ελεεινής μορφής», όπως τον αποκαλούσε, δεν θα μπορούσε να φανταστεί καλλίτερη ...εφαρμογή από την παραπάνω.

Την διαβόητη τρόϊκα να αναφωνεί κάθε τόσο: Νίκη, Σάντσο!!!

Στην δήθεν μάχη της κατά των ανεμόμυλων του χρήματος...