Κατά την ...αρχαία -και παπουδοπατρογονική- συνήθεια, ο πρωθυπουργός μας αναλίσκεται σε μεταμφίεση της πραγματικότητας, διότι τόσο οι σπουδές του όσο και οι ...ορδές των συμβούλων του
(πληρωμένες από εμάς βέβαια...) τόν έχουν πείσει -και τόν ωθούν συνεχώς- ότι
αυτό που μετράει είναι το επικοινωνιακό παιχνίδι:Όποια κι αν είναι η πραγματική κατάσταση, οσοδήποτε άσχημη, αν τα εξαγορασμένα "παπαγαλάκια", μέσω των εξαγορασμένων επίσης ΜΜΕ (Μέσων Μαλάκυνσης Εγκεφάλου), πιάσουν μια καλή ωραιοποιητική ή απλώς διαστρεβλωτική ατάκα, μια καλή μεταγραφή μιάς λέξης που να μασκαρεύει την ασχήμια...Έ! τότε όλα είναι εντάξει...
Διαβόητα τα παλαιά «Πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν» του παπού ή τα πάμπολλα του πατρός με κορυφαίο το «φεύγουν οι βάσεις»... Οι οποίες έφυγαν ...μένοντας, κατά τον Χάρρυ Κλύνν...
Ετούτος έχει πετάξει κατά καιρούς την ...πίστη του στην «άμεση» δημοκρατία (εννοώντας την "ενός ανδρός αρχή"), στην «βιώσιμη» ανάπτυξη (εννοώντας το ξεπούλημα γής και πόρων σε ...«επενδυτές»), στον«σοσιαλισμό» βεβαίως (εννοώντας την αισχρότερη αφαίμαξη του λαού και της χώρας από τους διεθνείς τοκογλύφους), στην πανεθνική προσπάθεια «σωτηρίας» της χώρας (με εξαίρεση των παχυλώς αμειβόμενων "δικών του"), στο ότι ...«υπάρχουν λεφτά».
Ξεχνώντας να προσθέσει στο τελευταίο αυτό: «στις τσέπες σας υπάρχουν κάποια λεφτά και θα σάς τά πάρουμε»!
Ο τίτλος αυτού του «ποστ» ήταν το "σλόγκαν" ενός παλιού γητευτή φιδιών περιοδεύοντος τσίρκου, με το οποίο καλούσε τους θεατές να πλησιάσουν και να χαϊδέψουν το άκακο φιδάκι, να κατανικήσουν τον αρχέγονο φόβο και την απέχθειά τους προς τα φίδια.
Ο G.Α.P. άρχισε τώρα να μιλάει για «επιλεκτική» πτώχευση, όρος που πριν λίγες μόνο βδομάδες πριν ήταν το συνώνυμο της εθνικής προδοσίας και μόνον ως απειλή τήν χρησιμοποιούσε για να περάσει τα μέτρα απομύζησης των εργαζόμενων, την καταστροφή του ασφαλιστικού, την πλήρη διάλυση του -όποιου- κοινωνικού κράτους... Όπως τού τα είχαν υπαγορεύσει οι πάτρωνες του Διεθνούς ΝεκροΤαφείου...
Έ! αφού θα είναι ...«επιλεκτική», καλή θα είναι...
Έτσι περιμένουν να σκεφτούμε, όντας σίγουροι ότι έχουμε ξεχάσει τί έλεγαν ελάχιστο καιρό πριν...
Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας... είναι το μικρό φιδάκι, ο Διαμαντής!
